Julia, een 18-jarige Zeeuwse boerendochter, raakt zwanger van haar vriendje Koos, een vissersjongen. Koos schrikt zo van dit nieuws dat hij met de Noorderzon vertrekt. Julia staat er helemaal alleen voor in een vijandig dorp: de zwangerschap en de bevalling worden eerst veroordeeld en later genegeerd door haar familie en dorpsgenoten. In de nacht van 31 januari 1953 breken de dijken door in Zeeland op meer dan honderd plaatsen tijdens een verschrikkelijke februaristorm. De boerderij, waar Julia woont, wordt verzwolgen door een zondvloed. Samen met haar zoon komt Julia in het water terecht en wordt, tegen haar wil , gered door de jonge luchtmachtsergeant Aldo, haar baby in het water achterlatend. Ze is ontroostbaar, hult zich in stilzwijgen en weigert met haar gehate redder te praten. Voorzichtig probeert Aldo in contact te komen met de jonge vrouw, ontrafelt stukje bij beetje haar achtergrond en besluit tenslotte om haar te helpen haar zoon te vinden.